Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu

Sercanki i błogosławiona Klara

Niewiele jest takich świątyń na świecie, w których ołtarzu umieszczono obraz parafianki. W kościele w Lubowidzu, wybudowanym w 1802 roku, jest nią wizerunek błogosławionej Klary Szczęsnej (1863 – 1916) – założycielki zgromadzenia Sióstr sercanek, czyli Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Jej beatyfikacja odbyła się we wrześniu 2015 roku. Do ustawionego na ołtarzu relikwiarza codziennie są kierowane modlitwy o wstawiennictwo.

Błogosławiona, nim rozpoczęła nowicjat, w wieku 17 lat uciekła z rodzinnego domu. Ojciec pomimo próśb i płaczu nakazał jej przygotować wyprawę ślubną. Niektóre źródła podają, że na potajemne opuszczenie domu mogły mieć wpływ również relacje z macochą. Mama Klary zmarła, gdy była ona 12 letnią dziewczynką. W krótkim czasie po śmierci matki ojciec poślubił osiemnastoletnią pannę, która była starsza od Klary zaledwie o 5 lat.

W czasie I i II wojny światowej sercanki służyły chorym jako pielęgniarki w szpitalach cywilnych i wojskowych. W czasach PRL-u masowo je stamtąd usuwano, wówczas pracowały w przedszkolach, opiekowały się księżmi emerytami, posługiwały w rezydencjach biskupich. Dziś opiekują się ubogimi i chorymi, są katechetkami, zajmują się wychowaniem dziewcząt.

Architektura i wnętrze

Kościół p.w. Świętego Andrzeja Apostoła w Lubowidzu pochodzi z 1802 roku. Jest to orientowany trójnawowy kościół drewniany o konstrukcji zrębowej. Obok kościoła w XIX wieku wzniesiono jednokondygnacyjną, drewnianą dzwonnicę, w której znajdują się dwa powojenne dzwony – Benedykt i Julian. Wyróżnia ją ozdobna stolarka drzwi i otworów okiennych. W 2015 roku. kościół poddany został gruntownej renowacji. Dach pokryto tytanową blachą, wymieniono oszalowanie świątyni i dzwonnicy.

Z pięknych i cennych zabytków kościoła warto wymienić ołtarz główny neobarokowy z połowy XIX wieku, dwa ołtarze boczne, rokokową ambonę i klasycystyczną chrzcielnicę, obie z 1825 roku, XVIII wieku organy i dwa, pochodzące z tego samego okresu konfesjonały. Warto zwrócić uwagę na widoczne nad organami figury trzech muzyków. Wyposażeni w trąbkę, bębenek i skrzypce przypominają kapelę ludową. Wnętrze zdobi współczesna polichromia z 1966 roku oraz witraże z 1968 roku. Największy z nich w prezbiterium przedstawia Serce Jezusowe, a w nawach bocznych tajemnice różańcowe.