Kościół pw. św. Anny w Blichowie

Niezwykłe wrażenie na zwiedzających kościół pw. św. Anny w Blichowie robi przede wszystkim barokowy, przepięknie zdobiony ołtarz główny z ok. 1700 roku. W polu głównym znajduje się z wizerunek św. Anny nauczającej Marię z 1912 r.

Wyjątkowe jest również, pięknie zdobione sklepienie beczkowe, pokryte polichromią autorstwa Władysława Drapiewskiego, wybitnego artysty malarza, najbardziej znanego twórcy ściennych, sakralnych malowideł w Polsce z I połowy XX wieku. Malowidła mają kształty motywów kwiatowych i ornamentowych i pokrywają również część ścian wewnątrz świątyni. Zwiedzając kościół w Blichowie warto zwrócić uwagę na inne elementy wyposażenia kościoła. W prawym ołtarzu znajduje się drewniana rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego z początku XVII w. oraz rzeźby Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty z połowy XVI w. Poniżej umieszczono drewnianą, późnogotycką rzeźbę ukazującą śpiących Apostołów na Górze Oliwnej. Wśród nich widzimy św. Piotra z mieczem. W polu głównym lewego ołtarza umieszczono figurę Maryi, przesłanianą obrazem św. Józefa z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się XIX w. wizerunek św. Barbary. Ołtarz pochodzi z nieistniejącego już od 1880 r. drewnianego kościoła z pobliskich Łubek. Tamtejszą parafię włączono do Blichowa w 1779 r. Na belce tęczowej znajduje się barokowo- ludowa grupa Ukrzyżowania z rzeźbą Chrystusa i postaciami Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty z XVII w. Z ciekawszych elementów wewnątrz kościoła warto zobaczyć drewnianą barokową chrzcielnicę, wykonaną przed 1775 r. i XVIII ambonę, udekorowaną gołębicą pod baldachimem i popiersiem trąbiącego anioła. Chór muzyczny wsparty został na drewnianych słupach z prospektem organowym z ok. 1870 r.

Parafia w Blichowie została erygowana w I połowie XIV wieku. W XVI w. istniał tu drewniany kościół pw. św. Anny, który przetrwał prawdopodobnie do początku XVIII w. Obecna świątynia została wybudowana w 1740 r. W roku 1805 i 1870 kościół został gruntowanie przebudowany. W czasie ostatniej wojny, od roku 1941 był zamknięty, a ówczesny proboszcz – ks. Antoni Walczak, zginął w obozie w Działdowie. Kościół posiada konstrukcję zrębową. Jest wzmocniony lisicami, trójnawowy, orientowany. Prezbiterium jest długie i wąskie, zamknięte prostokątnie. Podczas przebudowy od północy dobudowano zakrystię, a od wschodu kruchtę. Nawa główna, przebudowana w 1936 roku, jest szersza od prezbiterium. Nad nią wznosi się zbudowana wtedy ośmiokątna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i cebulowym blaszanym daszkiem, zwieńczonym krzyżem. Dach dwukalenicowy kryty blachą. Nad prezbiterium i nawą dwuspadowy nad kruchtą i zakrystią pulpitowy.