Kościół pw. św. Jakuba w Jarnicach

Początki

Stara legenda głosi, iż z płonącej żywym ogniem świątyni, podpalonej przez Szwedów w czasie potopu, udało się parafianom cudem uratować obraz świętego Jakuba. Jest on obecnie patronem świątyni. Jego wizerunek znajduje się w kościele, nie ustalono jednak, czy to właśnie ten obraz ocalono przed płomieniami. Uratowane wtedy również monstrancję i metalowe krzyże przekazano parafii w Węgrowie.

Fundatorem najstarszej świątyni w Jarnicach był w 1474 roku książę Andrzej Świrski, późniejszy hrabia, który 30 lat później uzyskał od władz kościelnych zezwolenie na utworzenie w Jarnicach parafii i przemianowanie kaplicy na kościół pod wezwaniem świętego Jakuba Apostoła.

Ciekawa historia wiąże się powstaniem obecnej świątyni, którą możemy obecnie podziwiać. Pierwotnie znajdowała się ona w Budziszynie. Był tam słynący cudami obraz Najświętszej Marii Panny Budziszyńskiej. Gromadzili się przy nim liczni pielgrzymi, organizowane były patriotyczne msze z okazji uchwalenia Konstytucji 3 maja i wybuchu powstania kościuszkowskiego 30 listopada. Władze carskie uznały to za zagrożenie i postanowiły zniszczyć kościół. O tych planach powiadomił proboszcza oficer rosyjski, który doświadczył cudownego uzdrowienia za sprawą Najświętszej Marii Panny Budziszyńskiej. Pleban wraz z ówczesnym dziedzicem Jarnic postanowili przenieść kościół pod osłoną nocy w bezpieczne miejsce. Świątynię rozebrano i spławiono rzeką Liwiec do Jarnic, gdzie postawiono ją na miejscu spalonego przez Szwedów kościoła. Opisywane wydarzenia miały miejsce w 1821 roku.

Kościół i otoczenie

Drewniany, zbudowany z modrzewia kościół ustawiono w Jarnicach na ceglanej podmurówce. Z początkiem XX wieku oszalowana konstrukcja została wzmocniona lisicami, a od frontu, do nawy na planie kwadratu została dobudowana kruchta. Nad nawą wzniesiono wieżyczkę na sygnaturkę, zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Dach nad nawą jest dwuspadowy, nad prezbiterium trójpołaciowy, kryty blachą. W prezbiterium za posoborowym stołem ołtarzowym ustawiono drewniany krucyfiks.

Obok kościoła znajduje się cmentarz z dziewiętnastowiecznymi nagrobkami, a także współczesna mogiła powstańców styczniowych, ufundowana przez mieszkańców Jarnic oraz drewniana dzwonnica z 1856 roku.