Kościół pw. św. Wawrzyńca w Poniatowie

Unikatowa konstrukcja

Kościół, mimo iż zlokalizowany został prawie w centrum Poniatowa, jest raczej niewidoczny z tzw. Rynku. Położony po prawej stronie drogi, za wysoką ceglaną kapliczką, zachwyca wyjątkowo ciekawą fasadą. Wejście główne wykonane zostało w formie wgłębnego portyku z dwoma kolumnami, flankowanego dwoma pozostałościami po wieżach i zwieńczonego wystawką z trójkątnym szczytem. To jedyny tego typu front kościelny na terenie województwa mazowieckiego.

Kościół pw. św. Wawrzyńca to już trzecia świątynia wzniesiona w tym miejscu. Pierwsza istniała równo 75 lat i przetrwała do potopu szwedzkiego. Do drugiej, konsekrowanej w 1689 roku, sprowadzono z Rzymu obraz „Matka Boża Bolesna”, który wkrótce zasłynął jako cudowny. Nową świątynię, którą możemy podziwiać obecnie, wybudowano w 1805 roku na planie prostokąta.

Architektura i wnętrze

Dach kościoła jest jednokalenicowy, a nad prezbiterium góruje czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona hełmem z latarnią. Po raz pierwszy na Mazowszu zastosowano tutaj pokrycie dachu blacho – dachówką. Obok kościoła zobaczymy murowaną, otynkowaną dzwonnicę z II połowy XIX wieku. Jej górna kondygnacja jest wyższa i z każdej strony posiada jeden otwór głosowy.

Z zewnątrz widoczna jest jednolita bryła kościoła, bez wyraźnego podziału na korpus nawowy i prezbiterium, które wyodrębniono przez wygrodzenie od zewnątrz dwóch pomieszczeń – od południa zakrystii, a od północy kruchty. W górnych kondygnacjach ulokowane zostały otwarte na wnętrze kościoła, trójnawowe loże, rozdzielone pięcioma parami okrągłych kolumn w stylu jońskim.

Świątynia w środku jest otynkowana. W barokowym ołtarzu głównym umieszczony został cudowny obraz, sprowadzony do istniejącej wcześniej świątyni. W ołtarzach bocznych zachwycają, również starsze niż obecny kościół, wizerunki „Zdjęcie z krzyża” oraz „Matka Boża z dzieciątkiem Jezus”.