Kościół pw. Trójcy Świętej w Żeliszewie Podkościelnym

Olbrzymie wrażenie robi przede wszystkim sufit świątyni w Żeliszewie Podkościelnym. Pokryty został iluzjonistycznymi malowidłami i kasetonami z rozetami. Nie sposób odróżnić co jest namalowane a co rzeczywiste. W prezbiterium znajdują się trzy piękne, dębowe, dwudziestowieczne ołtarze. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Wniebowzięcie Matki Bożej. Przepiękne są również rokokowe ołtarze w kaplicach z około 1770 roku. W prawym widnieje obraz Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej, w lewym zaś – osiemnastowieczna rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego, niegdyś otoczona kultem. Świadczą o tym liczne wota, zawieszone wokół krzyża. Z tego roku pochodzi również prospekt organowy. Na wyposażeniu kościoła znajdują się ponadto dwa piękne, zabytkowe feretrony, dwa rokokowe konfesjonały, chrzcielnica w kształcie kielicha oraz XVIII wieczne obrazy ze szkoły Szymona Czechowicza. Jeden z nich – Koronacja Najświętszej Marii Panny zdobi ścianę prezbiterium, a drugi – Ukrzyżowanie Pana Jezusa zawieszono obok organów.

Kościół pw. Trójcy Świętej, zbudowany został z drewna sosnowego na planie prostokąta w latach 1770-1777. Pierwszy kościół w Żeliszewie istniał już w I połowie XVI wieku, ale został spalony w czasie Potopu Szwedzkiego. Parafia pod wezwaniem Trójcy Świętej została erygowana w 1769 roku. Obecny kościół został wybudowany dzięki fundacji miejscowego dziedzica. W 1906 roku większość mieszkańców wsi przeszła na mariawityzm – wtedy właśnie zajęli oni kościół. Rok później, na mocy wyroku sądu, musieli świątynię opuścić.  

Świątynia jest konstrukcji zrębowej, z trzema nawami rozdzielonymi kolumnami z żeliwa i wyodrębnionym z nawy głównej prezbiterium. Po jego bokach znajdują się dwie kaplice. W latach 1907-1910, czyli w trakcie remontu, kościół zyskał również dwie zakrystie. To właśnie wtedy sufit pokryto iluzjonistycznymi malowidłami o bogatej ornamentyce. Wnętrze jest dobrze oświetlone naturalnym światłem dzięki temu, że nawa główna jest wyższa od bocznych, a okna umieszczone zostały ponad ich dachami.

Dzwonnica obok kościoła jest „młodsza”, postawiono ją tu w 1951 roku. Z dzwonami wiąże się pewna historia. Przy okazji każdej zawieruchy wojennej kościelne dzwony były przetapiane na armaty. W 1794 roku dzwony pochodzące jeszcze z poprzedniego kościoła zostały podarowane powstańcom kościuszkowskim. Również w czasie powstania listopadowego parafia ofiarowała swe dzwony polskiemu wojsku. Kolejne dzwony zostały zarekwirowane w 1915 roku. Po raz ostatni zrabowali je Niemcy w 1941 roku. Obecne dzwony zostały poświęcone w 1957 roku i noszą imiona Jakuba i Franciszka.