Kościół pw. Św. Aleksego w Płocku Trzepowie

Wiejski klimat w mieście

Na lekkim wzniesieniu w otoczeniu wiązów i świerków stoi drewniany kościół w Trzepowie. Miejscowość ta (obecnie w granicach Płocka), jeszcze do 1961 roku była wsią. Pierwsze wzmianki o tutejszym kościele pochodzą z XV wieku.

W całej swojej długiej historii był on wielokrotnie przebudowywany, wznoszony na nowo, gruntownie remontowany. Najpoważniejsza przebudowa miała miejsce w XVIII wieku i obecny kształt jego bryły zawdzięczamy przypuszczalnie tamtym czasom. Niewykluczone, że noszono się z zamiarem postawienia zupełnie nowej świątyni na bazie jej konstrukcji. Zaświadcza o tym m.in. zamknięte prostą ścianą prezbiterium, którego nie spotyka się w najstarszych mazowieckich kościołach.

W otoczeniu kościoła znajduje się osiemnastowieczna dzwonnica (przebudowana w XIX wieku) oraz pozostałości dawnego cmentarza, na którym chowano zmarłych do 1924 roku. Na nabożeństwa wzywa wiernych dzwon Aleksy.

Architektura

Budowla składa się z jednonawowego korpusu, prezbiterium, kruchty i kaplicy poświęconej niegdyś Niepokalanemu Poczęciu Najświętszej Marii Panny. Gdy pod koniec XX wieku jego kult w parafii osłabł, proboszcz postanowił zmienić patrona kaplicy na św. Ojca Pio. Umieszczono tu jego płaskorzeźbę oraz relikwie.

Nad nawą pionowo oszalowanego kościoła wznosi się ośmiokątna wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona blaszanym cebulastym dachem.

Wnętrze

Obecnie w parafii szerzy się kult Mateusza Talbota, alkoholika z Irlandii, który nawrócił się z bożą pomocą z choroby alkoholowej. We wnętrzu kościoła znajduje się obraz z jego wizerunkiem oraz relikwie przywiezione przez arcybiskupa Dublina, z kolei przed świątynią wystawiony został jego pomnik.

Ciekawym obiektem w kościele jest prawy ołtarz boczny z 1817 roku, z umieszczonym w centralnej części obrazem przedstawiającym patrona parafii. Obraz namalowany został na desce. Święty Aleksy, opiekun ubogich, żebraków i wędrowców, klęczy pośród chmur, a w dole rozgrywają się sceny z jego życia. W kościele znajdują się również jego relikwie.

W lewym ołtarzu bocznym zobaczymy wizerunek Madonny z Dzieciątkiem z przełomu XVII i XVIII wieku. Jego zasłonę stanowi obraz przedstawiający św. Józefa. Barokowy ołtarz główny zdobią kręcone kolumny i główki aniołków. Po obu stronach umieszczone zostały pochodzące z późniejszego okresu figury św. Piotra i Pawła. W centralnym polu głównego ołtarza znajduje się krucyfiks z przełomu XVII i XVIII wieku, przesłaniany zasuwą z kopią obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.

Po przeciwnej stronie, na chórze, znajduje się prospekt organowy. Warto też zwrócić uwagę na ambonę oraz sześcioboczną chrzcielnicę z pokrywą imitującą rybią łuskę. Oba osiemnastowieczne elementy zostały poddane przeróbkom i uzupełnieniom w XIX wieku.