Kościół pw. św. Anny w Zwoli Poduchownej

Początki

Jak dowiadujemy się z zapisków historycznych, kościół w Zwoli Poduchownej powstał w 1529 roku staraniem miejscowego dziedzica – Jana Zwolskiego. W swojej długiej historii przeżył już nie jedno: przejście w ręce protestantów, pożar, odbudowę i liczne przeróbki. Wiąże się z nim pewna ciekawa historia, naznaczona Bożym znakiem. Po pożodze w 1667 roku zdecydowano o przenosinach kościoła do Łukowa. Woły ciągnące budulec z Góry Kalwarii nie zamierzały jednak dotrzeć do miejsca przeznaczenia. Zatrzymały się w Zwoli i nie chciały ruszyć z miejsca. I tak, dzięki zwierzętom, nowy kościół zbudowano na miejscu spalonej świątyni, gdzie stoi po dziś dzień. Wznosi się na łagodnym pagórku, otoczony starymi wiązami.

Budynek kościoła

Z historycznych wzmianek wiadomo, że świątynia była restaurowana w 1787 roku, a ponad czterdzieści lat później uległa znacznej przebudowie. Jak większość drewnianych kościołów na Mazowszu ma konstrukcję zrębową, a ściany zewnętrzne zostały oszalowane tzw. olistwowaniem. Budynek wzniesiony został na planie prostokąta z dobudowaną kruchtą, prezbiterium i dwiema zakrystiami po bokach. Dach pokrywa gont, który pojawił się po wielu latach dzięki zabiegom restauratorskim. Uwagę przyciągają tzw. wole oczy – półokrągłe okienka przykryte „powieką” z gontu. Uroku dodaje budowli zgrabna wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona żelaznym krzyżem.

Wnętrze

Wnętrze kościoła jest jasne i przestronne. Zobaczymy tu wyposażenie w stylu barokowym w postaci bogato zdobionego złoceniami ołtarza głównego, równie okazałych ołtarzy bocznych, figur na belce tęczowej, czy ambony. W środkowym polu centralnego ołtarza, zwieńczonego przedstawieniem Świętej Trójcy, znajduje się obraz z wizerunkiem patronki kościoła – św. Anny, nauczającej swoją córkę Marię. Warto również zwrócić uwagę na zawieszone na ścianach stacje Męki Pańskiej.

Otoczenie

Na prawo od głównego wejścia do kościoła stoi osiemnastowieczna dzwonnica. W niewielkiej odległości znajduje się również drewniany budynek plebanii z początku XIX wieku.