Drewniany neogotyk
Kościół w Chociszewie jest wyjątkowy z wielu względów. Obecna budowla jest czwartą z kolei świątynią wzniesioną w tym miejscu. Pierwszy kościół powstał wraz z erygowaniem parafii w 1451 roku. Pierwotny budynek doczekał XVI wieku, kiedy to zastąpiono go nowym kościołem. Z podań wiadomo, że przez jakiś czas stał opuszczony z powodu braku księdza w parafii, co przyspieszyło jego zniszczenie. Zastąpiony został w 1740 roku nowym drewnianym obiektem, który wraz z upływem czasu, mimo doraźnych napraw, również stopniowo ulegał degradacji. Był też o wiele mniejszy, niż obecna świątynia. Co ciekawe, za patrona parafii w Chociszewie obrano św. Leonarda, opiekuna więźniów. Pod takim wezwaniem w Polsce konsekrowano do tej pory nie więcej niż 10 świątyń.
Kościół, który dziś możemy podziwiać, zaczęto budować w 1830 roku. Konstruktorom i cieślom prace te zajęły pięć lat. Obecny kształt świątyni znacznie różni się od tego, który podziwiano po zakończeniu robót. Ma neogotycki charakter, który nadano mu już pod koniec XIX wieku – zgodnie z modą panującą wówczas w architekturze sakralnej. Gotyzujący styl widać wyraźnie w kształtach okien i snycerskich elementach we wnętrzu, takich jak oszalowanie w formie arkadek, ażurowe wykończenia, neogotyckie malowidła. Jednonawową bryłę budynku z dostawioną kruchtą boczną, wieńczy wieża z namiotowym dachem, zakończonym sygnaturką. Kościół otacza neogotycki ażurowy murek i przepiękne kasztanowce.
Wnętrze
We wnętrzu zobaczymy m.in. barokowy krucyfiks, umieszczony na belce tęczowej, czy późnorenesansowy ołtarz główny sprowadzony z Włoch. Ołtarz zdobi m.in. obraz św. Leonarda i figury św. Piotra i Pawła oraz oryginalne tabernakulum w kształcie snopu zboża. W kruchtach znajdują się cenne późnogotyckie krucyfiksy oraz tablice epitafijne.
Jednak chlubą kościoła jest otoczony lokalnym kultem wizerunek Madonny z Dzieciątkiem, umieszczony w ołtarzu głównym za zasłoną przedstawiającą św. Katarzynę. Cudowny obraz przykryty jest pozłacaną sukienką wykonaną z drewna. Jeden z historycznych przekazów mówi o wskrzeszeniu dziecka w łonie matki, która się do niego modliła. O mocy obrazu świadczą liczne wota, przynoszone tu przez wiernych, wdzięcznych za cudowne łaski. Niektóre z darów ofiarnych pochodzą nawet z XVII wieku.