Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Dąbrowie

200 lat historii

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Dąbrowie ma już ponad dwieście lat. Postawiony został w latach 1796–1801 i po niecałych stu latach, w roku 1895, przeniesiony w miejsce, na którym stoi do dzisiaj. Od czasu przeniesienia do chwili obecnej świątynia przeszła gruntowną przebudowę, polegającą przede wszystkim na dostawieniu dwóch trójkondygnacyjnych wież w fasadzie oraz dwóch pomieszczeń po obu stronach kościoła. Nabrała przez to dostojniejszego wyglądu. Posadowiona została na podmurówce z polnych kamieni, a dach pokryto blachą. Polichromie wykonano w połowie XX wieku.

Bogactwo relikwii

W gablotach po obu stronach ołtarza wystawionych jest kilkadziesiąt relikwii. Znalazły się tu szczątki m.in. Dzieci Fatimskich, św. Jana Pawła II, św. Stanisława Kostki, św. Ojca Pio i wielu innych świętych i błogosławionych. Taka kumulacja „świętości” w jednym punkcie to zasługa jednego z proboszczów i jego idei, aby z tego miejsca uczynić sanktuarium. Świątynia w podmławskiej Dąbrowie skrywa w swoim wnętrzu wiele ciekawostek, a przede wszystkim skarbów cennych dla odkrywców piękna dawnej architektury sakralnej Mazowsza.

Wnętrze

W ołtarzu głównym umieszczono obraz przedstawiający scenę, w której Piotrowin (rycerz Piotr) powstaje z grobu, aby zaświadczyć o prawdomówności św. Stanisława. Legenda mówi, że Stanisławowi zarzucano, iż nie kupił ziemi od rycerza Piotra, tylko ją bezprawnie zagarnął. Sprawa toczyła się przed sądem królewskim. Wobec tak poważnych zarzutów Stanisław poszedł na grób Piotrowiny, aby tam modlić się o pomoc. Rycerz wstał z grobu i przed sądem zaświadczył o uczciwości biskupa. Na obrazie w górnej części głównego ołtarza Archanioł Rafał pokonuje diabła. Na tabernakulum kolejna ciekawa scena – pelikan (symbol ofiarności i poświęcenia) karmi swoje młode własną krwią.

W kościele zobaczyć można również ludowe feretrony, m.in. z figurą Matki Boskiej Skępskiej i św. Izydora Oracza. Legenda o nim związana jest z modłami. Izydorowi zarzucano, że nic nie robi całymi dniami, tylko się modli. Okazało się, że w czasie kiedy święty był pogrążony w modlitwie, z pługiem w polu pracował anioł.

Otoczenie

Kościół znajduje się na niewielkim wzniesieniu, tuż obok niego stoi dzwonnica pochodząca z XIX wieku. Na jego tyłach, na terenie plebanii, zbudowana została scena plenerowa, będąca miejscem koncertów, występów zespołów ludowych i młodzieżowych. W trakcie niedzielnych mszy śpiewa schola, grają dziewięciogłosowe organy. Kościół jest miejscem bardzo ożywionego życia religijnego. Funkcjonuje tu nawet franciszkański zakon świecki. Należą do niego osoby spoza duchowieństwa, które żyją według reguły zakonu św. Franciszka z Asyżu.