Kościół pw. św. Zygmunta w Żukowie

Kościół

Kościół w Żukowie zachwyca z wielu względów, a do tego ze wzgórza, na którym został postawiony, rozciąga się niepowtarzalna panorama okolicy. Dokładnie widać, którędy biegnie ciągnąca się przez wieś droga, a także gdzie kończy się zwarta zabudowa Żukowa. Bez trudu dostrzec można granice położonego wśród pól cmentarza.

Ciekawość turystów, którzy zaglądają do Żukowa wzbudzają cztery zabytkowe nagrobki, usytuowane na przykościelnym cmentarzu. Pochodzą z I połowy XIX wieku i wykonane zostały w neoklasycystycznym stylu. Przy kościele odnajdziemy również dwie zabytkowe kropielnice wykonane z granitu, pochodzące prawdopodobnie z przełomu XV i XVI wieku. Obecnie służą jako donice na kwiaty.

Kościół św. Zygmunta zbudowany został w 1785 roku z fundacji biskupa płockiego, Krzysztofa Hilarego Szembeka. Jest to orientowany, trójnawowy kościół drewniany o konstrukcji zrębowej, oszalowany i wzmocniony lisicami. Dzwonnica drewniana o konstrukcji słupowej, wzniesiona została równolegle z kościołem.

Wnętrze

Trójnawowy kościół św. Zygmunta kryje w sobie wiele ciekawych zabytków. Najcenniejszym jest bogato złocony, barokowy ołtarz główny z krucyfiksem, datowanym na pierwszą połowę XVIII wieku. Jest to najstarszy element wnętrza świątyni.

W lewym, neobarokowym ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Jej wizerunek obecny jest w kościele w Żukowie od ponad 100 lat – przywieziony został przez pielgrzymów z Jasnej Góry w 1909 roku. W drugim z ołtarzy bocznych, swoje miejsce znalazł patron kościoła – św. Zygmunt. Obraz ten pochodzi z 1874 roku. Tuż nad nim umieszczono wizerunek patrona parafii – św. Wawrzyńca. Zwiedzając wnętrze kościoła warto spojrzeć w górę na strop ozdobiony kasetonami.

Z pewnością każdy, kto zajrzy do kościoła pw. św. Zygmunta w Żukowie, zwróci uwagę na stojącą tuż przed prezbiterium rokokową, drewniana chrzcielnicę. Pochodzi ona z drugiej połowy XVIII wieku, w 2008 r. poddana została pracom konserwatorskim. Pokrywa przypomina odwrócony róg obfitości, zaś korpus, w formie fantazyjnej wazy dekorowanej rokajami (rocaille – ornament charakterystyczny dla stylu rokoko), wspiera się na małej, pękatej kolumnie.

Asysta procesyjna

W parafii – co wyjątkowe jak na obecne czasy – prężnie działa asysta procesyjna, licząca aż ponad 70 osób, która pełni swoją posługę kilka razy w ciągu roku, w czasie większych uroczystości kościelnych jak Rezurekcja, Boże Ciało, odpusty parafialne, miesięczne procesje eucharystyczne. Współtworzą ją 73 osoby – kobiety, mężczyźni, młodzież, a także dzieci. Każda z osób ma swoje „procesyjne” zadanie – mężczyźni pomagają prowadzić kapłana z Najświętszym Sakramentem w procesji, niosą baldachim nad monstrancją, chorągwie oraz feretrony. Kobiety ubrane w jednakowe stroje uczestniczą w procesjach niosąc figury świętych, obrazy i różańce. Dziewczynki w białych sukienkach sypią kwiaty. W asyście ważną rolę odgrywają również miejscowi strażacy ochotnicy, którzy pod chorągwiami swoich jednostek uświetniają kościelne uroczystości.