Historia
Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1401 r., jednak świątynię w obecnej postaci wzniesiono w roku 1684 z fundacji właściciela wsi Marcina Mochowskiego, stąd też imienny patron kościoła, św. Marcin Biskup. W 1780 roku świątynia została przebudowana, a w 1876 roku miał miejsce kolejny remont, podczas którego zbudowano obecną fasadę oraz dobudowano kaplicę boczną. Przy kościele znajduje się murowana dzwonnica z drugiej połowy XIX wieku.
Architektura
Kościół w Mochowie jest jednym z dwóch ocalałych w Polsce, obok cerkwi w bieszczadzkiej Czarnej, przykładów wiernego odwzorowania założeń architektury klasycystycznej w drewnianym budownictwie sakralnym. Dodatkowo, zastosowano tu imitację kamiennych płyt jako zdobienie tzw. drewnianym boniowaniem. Trójnawowy drewniany kościół, co rzadkie – nieorientowany, wyróżnia się dwuwieżową fasadą, z portykiem wspartym na dwóch drewnianych filarach i zwieńczonym trójkątnym frontonem. Obie wyraziste wieże pokryte są widocznymi z daleka metalowymi, cebulastymi hełmami z latarniami. Dach kościoła jest blaszany, tzw. dwukalenicowy, a na końcu prezbiterium widnieje niewielka cebulasta wieżyczka z kutym krzyżem.
Wnętrze
Wnętrze zachwyca. Cztery słupy rozdzielające nawy kościoła, podtrzymują płaski polichromowany strop z motywami figuralnymi i roślinnymi. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, w bocznych św. Barbary i św. Jana Nepomucena. Pod nim, w czasie remontu w 1968 roku, znaleziono trzy ludzkie szkielety. Podejrzewa się, że należały one do przedstawicieli rodziny Żółtowskich, inicjatorów remontu kościoła w XVIII wieku.
W bocznej kaplicy znajduje się kopia obrazu Matki Boskiej Żurawińskiej, której kult rozwinął się w połowie XVIII wieku w niedalekim Żurawinie, wiosce wchodzącej w skład gminy. Przy okazji pielgrzymki do Żurawina na Zielone Świątki lub na niedzielę po Przemienieniu Pańskim, wierni często zaglądają do Mochowa, by podziwiać charakterystyczną, przepiękną bryłę budowli, czyniącą ten kościół wyjątkowym.