Marianna Staśkiewicz

Szydełkowa poetka

Twórczość przyszła do niej późno, bo dopiero, kiedy skończyła 50 lat, czyli jak sama mówiła: „gdy dzieci były odchowane”. Wykonywała w życiu różne zajęcia: pracowała w gospodarstwie rolnym i prowadziła, jak każda żona i matka, gospodarstwo domowe, gdzie także szyła i tkała na krosnach. Pracowała jako salowa w izbie porodowej oraz w sklepie gminnej spółdzielni. Marianna Staśkiewicz była nestorką jednej z najstarszych rodzin kurpiowskich z Kadzidła i bardzo skromną, ale wybitną artystką. Jej domeną były szydełkowe rzeźby i poezja pisana w gwarze kurpiowskiej.

Szydełkowe cuda i wiersze uczyniły ją mistrzynią dużego formatu ukrytą w kruchej, radosnej i serdecznej kobiecie. Wystarczyło z nią pobyć i wsłuchać się w to, co mówi, by doświadczyć życiowej mądrości człowieka, który dużo widział, dużo przeżył i potrafi przełożyć to doświadczenie na sztukę i poezję. Twórczość Pani Marianny ma wymiar zarówno lokalny, jak i globalny, gdyż artystka, wyrastając z kurpiowskich korzeni, potrafiła przekazać w swoich dziełach uniwersalizm wiary w Boga i zwykłość człowieka na ziemi.

Jej wiersze i wyroby wyrosły z osobistych wspomnień. Pisała pięknie i mądrze – o Bogu, cierpieniu, pracy, ale też ludzkich radościach. Jest autorką tomiku „Poziewaj zietrecku”, wydanego przez Wydawnictwo Urząd Gminy w Kadzidle. Jej wiersze były publikowane w regionalnych periodykach i często wybierane przez młodych recytatorów do prezentacji w konkursach poezji kurpiowskiej.

Z jej bogatej wyobraźni zrodziły się także szydełkowe, niepowtarzalne rzeźby, inspirowane światem biblijnym i ziemskim. To cudne postaci anielskie, którymi lubi się otaczać, bo są według niej potrzebne, szydełkowe figurki Matki Boskiej i papieża, ale też kurki, bociany, drzewa, sceny z postaciami Kurpiów. Obok tych dzierganych rzeźb nie sposób przejść obojętnie. Jej córki uważają, ze mama była prekursorką tworzenia tych przestrzennych szydełkowych figur.

Dorobek twórczy

Pani Marianna wykonywała też palmy, bibułowe kwiaty, bukiety i kierce. Jej prace znajdują się w zbiorach muzeów etnograficznych w Warszawie, Toruniu, Ostrołęce i Nowogrodzie. Prezentowane były na wielu kurpiowskich imprezach folklorystycznych oraz podczas regionalnych konkursów, warsztatów i programów edukacyjnych. Od 1981 roku działała w zespole folklorystycznym „Kurpianka – Cepelia”, gdzie była współtwórczynią jego repertuaru oraz autorką scenariuszy widowisk obrzędowych. Była doskonałą gawędziarką – jej opowieści w kurpiowskiej gwarze w sposób prosty i doskonały oddawały lokalny koloryt i nastrój.

Pani Marianna Staśkiewicz przez lata twórczości zdobyła wielkie uznanie i najwyższe nagrody, m.in. odznaczenie MKiDN „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz nagrodę im. Oskara Kolberga. W 2013 roku została uhonorowana Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”; w jej posiadaniu jest też Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”. Artystka doczekała się również pracy dyplomowej na swój temat pt. „Marianna Staśkiewicz – Poetka i twórczyni z Kadzidła”.

Pani Marianna Staśkiewicz zmarła 18 października 2022 roku.