Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie

Cały świat w jednym miejscu

Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie jest największą i mogącą się poszczycić najdłuższym stażem placówką muzealną o tym profilu w Polsce. To niemalże 80 tysięcy muzealiów – w tym 56 tysięcy z zakresu etnografii Polski i Europy oraz 24 tysiące z zakresu kultur pozaeuropejskich. To również około 200 tysięcy archiwaliów. Muzeum jest dzisiaj miejscem przyjaznym dla wszystkich, gdzie można połączyć zdobywanie wiedzy na wystawach i wykładach, czy umiejętności na różnego rodzaju warsztatach z rozrywką – przy muzeum działa kino, odbywają się koncerty. Można tu również odpocząć, pobyć, pijąc kawę w klubokawiarni Bily Konicek, czyli Biały Konik. Dzisiejsza oferta Muzeum nie jest ofertą jutra, bo placówka przeobraża się nieustannie.

Historia Muzeum

Muzeum zainicjowało swoją działalność w roku 1888 przy Ogrodzie Zoologicznym w Warszawie i do II wojny światowej nie tworzyło niezależnej instytucji. Po wojnie, podobnie jak cała Warszawa, muzeum musiało się odbudować powstając od nowa. Od 1946 roku, już jako samodzielna placówka, Muzeum Kultur Ludowych mieściło się w Pałacyku Brühla w Młocinach. Niezwykłe zaangażowanie wielu osób, zarówno pracowników muzeum, jak i współpracowników spoza muzeum, ale też osób prywatnych sprawiło, że zbiory udało się odbudować zgodnie z programem kolekcjonerskim gromadzenia kanonicznych artefaktów kultury chłopskiej, jej reliktów, ale także ówczesnych wytworów tej kultury, dodatkowo wzbogacając zbiory z zakresu kultur europejskich i pozaeuropejskich. Od 1971 roku instytucja, już jako Państwowe Muzeum Etnograficzne, mieści się w samym centrum Warszawy w gmachu dawnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.

Działalność

Działania pracowników muzeum skierowane są – poza podstawową „klasyczną” funkcją gromadzenia i ochrony zbiorów – na realizację licznych projektów, zarówno tych dokumentujących przejawy współczesnej kultury (projekty naukowe zakładające też realizacje filmowe), ale też projektów społecznych. Muzeum bierze także udział w działaniach międzynarodowych (np. Carnival King of Europe), zmienia oblicze nowych wystaw (np. wystawa stała „Czas świętowania w kulturze polskiej i kulturach europejskich”, pierwsza w Polsce wystawa-magazyn „Porządek rzeczy. Magazyn Piotra B. Szackiego”). Od lat gromadzi tłumy Warszawiaków na kiermaszach świątecznych, które odbywają się 2 tygodnie przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą.

Od wielu lat muzeum rozwija swoją działalność edukacyjną, docierając do coraz większej liczby przedszkoli, szkół i osób dorosłych. Na wysokim poziomie metodycznym i merytorycznym organizowane są lekcje muzealne oraz warsztaty prowadzone przez pracowników i współpracowników muzeum. Od 2013 roku działa specjalna przestrzeń dla najmłodszych – Muzeum dla Dzieci im. Janusza Korczaka, dzięki której liczba lekcji mogła ulec podwojeniu.

Będąc w każdym okresie swoich dziejów bardzo prężną placówką muzealną i prowadząc działalność kolekcjonerską, naukową, konserwatorską, popularyzatorską, wydawniczą, ale także – co nie jest częste w wypadku muzeów – filmową, dzisiaj instytucja w stanie sprostać nowoczesnemu muzealnictwu, przechodząc transformację zewnętrzną, wizualną, „techniczną”, czyli „lifting” konieczny do lepszego funkcjonowania w XXI wieku.