Chata Kampinoska

Dla wszystkich gościnna Chata Kampinoska

W tak pogodnym miejscu, wśród przyjaznych ludzi, każdy czuje się komfortowo. Goście odwiedzający tą wiejską zagrodę i uczestniczący w organizowanych tu imprezach ulegają jej atmosferze, prowokującej do wspomnień związanych z dzieciństwem spędzonym na wsi lub wyjazdami do rodziny. To cenne, niejednokrotnie wzruszające doświadczenia.

Chata Kampinoska wchodzi w skład niewielkiego Skansenu Budownictwa Puszczańskiego usytuowanego na skraju Puszczy Kampinoskiej. Na obecne miejsce przeniesiona została w 1985 roku ze wsi Granica. Była pierwszym translokowanym obiektem z planu budowy parku etnograficznego na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego. Miała pełnić funkcję zaplecza usługowego, dlatego ulokowano ją poza właściwym terenem ekspozycji.

Biedniacka zagroda

Plany utworzenia parku etnograficznego na terenie Granicy zakończyły się skromnym finałem w postaci trzech zagród. Chata wraz z oborą tworzy tak zwaną zagrodę biedniacką. Dom to autentyczna chata Tomasza Połcia z 1911 roku. Wykonana została z wtórnego budulca pochodzącego ze starszego i większego budynku mieszkalnego. Dach pokrywa strzecha, zrębowe ściany zostały pobielone wapnem, co wyróżnia chatę na tle pozostałych budynków w skansenie. Zagrodę otacza starodawny płot ze sztachet, na podwórku pochyla się do studni żuraw, w lecie w ogródku zakwitają malwy i bławatki.

W rękach Towarzystwa Kampinoskiego

W 2007 roku Kampinoski Park Narodowy przekazał obiekt Stowarzyszeniu „Towarzystwo Kampinoskie” – lokalnej, prężnej grupie. I tak chata zaczęła ożywać. Członkowie stowarzyszenia postanowili zadbać o wyposażenie wnętrza. Niezbędne przedmioty pozyskali od okolicznych mieszkańców, którzy z aplauzem przyjęli fakt przekazania pieczy nad tym obiektem. Spis darów i nazwiska ofiarodawców zostały umieszczone w „Złotej księdze”. Dzięki pomocy społeczności lokalnej w chacie znalazło się wszystko, co tworzyło wnętrze dawnej chałupy: meble, naczynia i przybory kuchenne, tkaniny, stroje, sprzęt niezbędny niegdyś do wytwarzania potrzebnych do życia rzeczy, jak np. kołowrotek, nieco nowsza maszyna do szycia i dziecięce łóżeczko. Wnętrze wygląda jak zamieszkane – w łóżeczku leży „dziecko” – lalka, porozkładano książki, jakby ktoś przed chwilą je czytał. Opiekunowie wieszają zioła, stawiają kwiaty na ławie i w oknach, na parapecie ustawiają przetwory i suszą orzechy – wszystko po to, by miejsce to wyglądało jak najprawdziwiej, by było autentyczne.

Dobra energia

Członkom Stowarzyszenia nie brakuje energii do działania. Ludzie garną się chętnie do wyjątkowej społecznej inicjatywy, skupionej wokół chaty. Najważniejsze imprezy organizowane przez Towarzystwo to: Szukanie kwiatu paproci, Powiatowy Przegląd Twórczości Ludowej, Dzień bartnika i pszczelarza, Śpiewanie pieśni partyzanckich i powstańczych, warsztaty tematyczne, czy wreszcie pokaz wieńców dożynkowych. Ostatnią imprezę zazwyczaj uświetnia zespół muzyczny, a wszyscy, mieszkańcy i goście, mogą skosztować chleba ze smalcem i drożdżówek.

Organizowane są tutaj także lekcje dydaktyczne, m.in. pieczenie chleba, wyrób kwiatów i palm kampinoskich. Chata efektywnie służy i edukacji i promocji, co świadczy o tym, że warto było przekazać ją grupie lokalnych liderów.