Stanisława i Tadeusz Konopkowie

Twórczy tandem

Od chwili ślubu w 1972 roku Stanisława i Tadeusz Konopkowie tworzą zgrany małżeński tandem twórców ludowych, którzy wzajemnie się wspierają i dopełniają. Pani Stanisława wykonuje wycinanki, palmy wielkanocne, kierce i byśki oraz wspomaga męża – Tadeusza, zajmującego się obróbką bursztynu. Wspólnie prowadzą Izbę Pamięci Czesławy Konopkówny. Tam z poświęceniem podtrzymują wspomnienie o tej słynnej kurpiowskiej twórczyni, pochodzącej z rodziny Pana Tadeusza, a nazywanej przez nich ciepło ciocią.

Stanisława Konopka

Pani Stanisława jest osobą bardzo solidną, rzetelną, zawsze na czas przygotowaną i niezwykle pracowitą. Jej wyroby znajdują się w wielu muzeach, m.in. w Warszawie, Toruniu, Płocku, Ciechanowie, Łomży. Prace tej zdolnej twórczyni trafiły do rąk papieża Jana Pawła II i prezydentowej Jolanty Kwaśniewskiej. Dwukrotnie wyjeżdżała do Paryża na Targi Sztuki Ludowej na zaproszenie Cepelii, demonstrowała swoje umiejętności w Szwecji, Danii, czy Stanach Zjednoczonych. Jej twórczość prezentowana były podczas wielu wystaw zagranicznych i krajowych. Brała udział w niezliczonych konkursach sztuki ludowej, w trakcie których otrzymywała nagrody i wyróżnienia. Ich lista jest bardzo długa. Posiada Brązowy Krzyż Zasługi oraz Odznakę „Za zasługi dla województwa ostrołęckiego”.

Tadeusz Konopka

Tadeusz Konopka przejął rodzinne tradycje, specjalizując się w obróbce kurpiowskiego bursztynu kopalnego. Jest jednym z ostatnich twórców, pracujących w tej technice. Pochodzi z Tatar, z rodziny wybitnych artystów ludowych.

Cenny bursztyn mistrzowsko obrabia na kołowrotku rękodzielniczym, który specjalnie dostosował do tego rodzaju pracy. Wyroby Pana Tadeusza charakteryzują się dużą znajomością materiału wyjściowego. Dobry surowiec i niezwykła precyzja toczenia dają w efekcie oryginalną bursztynową biżuterię: zarówno kurpiowskie sznury korali (szczególnie te najpiękniejsze, w kolorze mlecznym) z charakterystycznymi spłaszczonymi kulami, ale także drobną galanterię – serduszka, krzyżyki, paciorki i kolczyki.

Nie pozwala na zmarnowanie ani jednej drobinki wartościowego surowca. Jantarowe opiłki, pozostałe po oszlifowaniu bursztynu, zużywa do wyrobu świec, które tradycyjną metodą, wspólnie z żoną Stanisławą, wygniatają ręcznie z wosku pszczelego. Powstają w ten sposób gromnice lub zakręcone świece zwane błażejkami, które wierni zanoszą do kościoła w dniu św. Błażeja. Według wierzeń ludowych błażejki mają chronić od chorób gardła.

Oprócz sztandarowej obróbki bursztynu Tadeusz Konopka wyplata również siedziska ze słomy owsianej do tradycyjnych kurpiowskich krzeseł i stołków. Zajmuje się też wycinanką.

Za prace w bursztynie zdobywa najczęściej I miejsca we wszystkich konkursach rękodzielniczych w regionie. Jego wyroby znajdują się m.in. w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie. Został uhonorowany Medalem „Zasłużony dla Cepelii” w uznaniu zasług na rzecz polskiej kultury rodzimej.