Irena Skorupska

Tkactwo – sposób na życie

Trochę przez przypadek, tkactwo okazało się sposobem na życie Pani Ireny Skorupskiej. W rodzinie tkał od dziecka jej mąż i teściowa, a także matka – Katarzyna Borowska. Kiedy jej mąż zmęczył się już wykonywaniem tkanin, a teściowa z powodu podeszłego wieku nie mogła kontynuować pracy, Pani Irena Skorupska wzięła krosna w swoje ręce, zaczęła tkać i po prostu to polubiła. Tkactwem zajmują się też jej dwie córki. Jedna z nich, mieszkająca w Mordach Magdalena Papakul, jest znaną i cenioną twórczynią.

Pani Irena tka tradycyjne wzory, które wzbogaca własną kolorystyką, tworząc piękne graficzne ornamenty lub kraty. Kiedyś ludzie przywozili wełnę i tkała na zamówienie, zwłaszcza że dywany (narzuty na łóżka), były dawniej bardzo modne i zamawiano je np. na prezent ślubny. Teraz zamówienia też się pojawiają, choć o wiele rzadziej. Zbytu Pani Irena szuka wszędzie, najczęściej odwiedzając targi rękodzielnicze w różnych częściach Polski.

Oprócz bardziej pracochłonnych dywanów tka „zwykłe” chodniki szmaciaki. Stara się dobierać kolory tak, by prezentowały się ciekawie. Najszersze tkaniny jej autorstwa mają 1,5 m. Dywan tka średnio – z przygotowaniem, robotą i frędzlami – około czterech dni.

Dzierganie na drutach

Kiedy znuży się pracą przy krosnach, bierze druty i dzierga przepiękne koronkowe obrusy i serwety. I również robi to po mistrzowsku. Duży obrus to około dwa miesiące misternej pracy.

W maju 2015 roku za obrus i zielony bieżnik zdobyła I nagrodę w kategorii koronka w konkursie Rękodzieła Artystycznego „Igłą malowane”, organizowanym w Białej Podlaskiej. Jedna z jej tkanin znalazła się na wystawie pokonkursowej w Białymstoku w Muzeum Włókiennictwa w Łodzi i tam trafiła do zbiorów.

W Hrudzie w 2015 roku zdobyła II nagrodę w Przygranicznym Konkursie Tkackim, a w październiku na Biennale w Bydgoszczy, w trakcie Ogólnopolskiego Przeglądu Amatorskiej Tkaniny Unikatowej, została uhonorowana nagrodą w kategorii tkanina ludowa.